υποκλείδιος

-α, -ο, Ν

ανατ. αυτός που βρίσκεται κάτω από το οστό τής κλείδας (α. «υποκλείδιο νεύρο» β. «υποκλείδιες αρτηρίες [και φλέβες]» γ. «υποκλείδιος μυς»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπ(ο)-* + κλείδα + κατάλ. -ιος. Η λ. αποτελεί απόδοση τού γαλλ. sous - clavier και μαρτυρείται από το 1836 στον Δ. Α. Μαυροκορδάτο].